Facebook

czwartek, 30 lipca 2015

tydzień

Tydzień inny niż wszystkie. Pomimo tego, że pobudki nadal były o godzinie szóstej, to jednak las, woda, bliskość z naturą sprawiły, że jakość dnia była o wiele lepsza. Po przebudzeniu wystarczyło otworzyć drzwi domku, a Oni czuli się jak w raju. Trawa, kamienie, kora, patyki czyli wszystko co najlepsze w zasięgu ręki. A potem szaleństwo na placu zabaw (specjalność Mi), w basenie, kontemplacja nad stawikiem (specjalność Babci B.) czy po prostu pochłanianie borówek (specjalność Dżejka) i spotkania z przyjaciółmi (specjalność Matki). Tydzień inny niż wszystkie. Tu na chwilę czas dla Nas się zatrzymał. A wystarczyło wyjechać trzydzieści kilometrów od domu.














środa, 29 lipca 2015

Kuba 11 miesiąc

Dorośleje nam ten mały Dżejk niesamowicie. Lubi na czworaka samodzielnie zwiedzać wszystkie możliwe zakamarki. A rodzice za Nim prędzej czy później pobiegną, wie o tym doskonale dlatego tak swobodnie czuje się wszędzie gdzie tylko się zjawi. Kąpanie w basenie z chlapaniem oraz klaskanie w dłonie to dwie nowe pasje Naszego młodszego Syna. Ćwiczy te umiejętności kiedy tylko może. W środku dnia potrafi przyjść i przekazać informację iż chętnie wskoczy do brodzika z chociaż niewielką ilością wody, a klaszcze kiedy tylko mu przyjdzie na to ochota, czyli często.

Lubi również: jeść, gnieść strony w książkach, używać cudzych szczoteczek do zębów, zjadać wszystko co leży na podłodze ( a przynajmniej to brać do buzi), czołgać się za hulajnogą, uderzać pałkami w coś co jest pod ręką.

Nie lubi: ubierać się, zmiany pieluchy, gdy wyciąga mu się z buzi niejadalne przedmioty, uczucia głodu.

Coraz częściej okazuje takie uczucia jak zazdrość i złość. Zdarza mu się częściej jęczeć, ale to zazwyczaj chyba trochę z nudów, bo gdy dzień jest pełen atrakcji to jęczybulenia brak. 

Kuba jest posiadaczem pięciu zębów i bardzo chętnie prezentuje je światu. Uśmiech to Jego znak rozpoznawczy.
Chodzeniem póki co zainteresowany nie jest (chyba że przy meblach to owszem) , to znaczy gdy czasem zdarzy się, że ktoś zaproponuje mu małą przechadzkę przytrzymującą ręce odmawia lub wykonuje dwa kroki. 
Po prostu woli być samodzielny.
Taki Dżejk <3 










sobota, 25 lipca 2015

bracia

Bracia. 
Młodszy zapatrzony w starszego. Naśladuje wszystko co robi Mi, na ile potrafi oczywiście. Starszy opiekuńczy, czasem aż za bardzo czuły a czasem dokuczliwy. Wszystko zależy od dnia, chwili i humoru. Jedenaście miesięcy razem. Jestem szczęśliwą Matką braci.
O tych początkowych trudnościach wynikających z posiadania dwójki dzieci zapomina się już zupełnie. Ale czasem może warto do nich wrócić i spojrzeć szerzej. Ostatnio znajoma zobrazowała mi, ale tak bardzo namacalnie, jak może czuć się dziecko gdy pojawia się rodzeństwo. Miałam sobie wyobrazić, że mój mąż przyprowadza do domu obcą kobietę i mówi: "To moja nowa żona, od dzisiaj będzie z Nami mieszkała." I koniec. Klamka zapadła i ma się pogodzić z sytuacją już na zawsze.
Ja w takiej chwili byłabym wściekła i zdezorientowana, szalenie zazdrosna i ogólnie rzecz biorąc towarzyszyło by takiej sytuacji wiele niezwykle negatywnych emocji. Tak, zdecydowanie tak mógł się czuć Mi. Teraz jeszcze bardziej Go rozumiem i to Jego straszne zachowanie i bardzo współczuję, że musiał przejść takie trudne chwile.
Na szczęście początkowe trudy są już za Nami. Teraz jest im we dwóch dobrze. Czasem się kłócą, ale na szczęście bardzo szybko godzą. 
Mi nauczył się przez ten czas nazywać wiele emocji, które w nim się pojawiają. Dojrzał. A Kubuś chociaż wydaje się już taki duży, tak naprawdę jest taki maleńki. 

Nadal nie wiemy kto pojawi się za kilka miesięcy, ale ja już teraz zastanawiam się jak bardzo zachwieje to nowe wydarzenie poczuciem bezpieczeństwa chłopców. Teraz jest ich dwóch więc i emocje będą podwójne. Czy będzie tak samo trudno, czy już dużo łatwiej bo Mi ma już oswajanie się z rodzeństwem za sobą, a Kuba jest dużo mniejszy i mniej rozumiejący?  
Trochę zaczynam się bać. Nie, poradzenia sobie z trójką dzieci. Ale tych emocji które w chłopcach się pojawią. I czy podołam dalej iść wybraną drogą. Drogą która nadal jest dla mnie bardzo kręta i łatwo jest mi w niej się pogubić. Drogą empatii i akceptacji ich uczuć.







Chłopcy maja na sobie mokasyny/ Marta made it
Kuba BibiDres/ BibiDreams
Kuba Pantalony w kratę/ Pan Pantaloni

czwartek, 16 lipca 2015

baby girl

Niewiadoma kto w brzuchu siedzi jest w pewnym stopniu fascynująca. Wyobrażam sobie i rozmyślam kto będzie nam przeznaczony tym razem.
Posiadanie dwóch Synów to wspaniała przygoda oczywiście i gdy trzeci się pojawi to wiem już mniej więcej jak chłopca się wychowuje, sprawa jest może trochę łatwiejsza i równie mnie uszczęśliwiająca.
Ale... tak pojawia się magiczne "Ale". W czerwcu zabrałam Mi na występ baletowy, taki dziecięcy występ baletowy. Gdzie na sali siedzą całe rodziny dzieci i zachwycają się jak ich kilkuletnie córeczki tańczą. Wpadłam po uszy. Łzy po moich policzkach płynęły podczas każdego pojawienia się dziewczynek na scenie. Bo One tak pięknie i słodko w tych różach wyglądają. Małe tancerki księżniczki. Serce rozpływało mi się z rozczulenia na ten ociekający wprost słodyczą widok, ale jaki piękny!
Do tej pory poznałam tylko auta, policjantów, strażaków, ciągłą akcję, pościgi, wyścigi i gaszenie pożarów. I zapragnęłam jeszcze bardziej poznanie tej drugiej strony, bo wychowywanie córki na pewno różni się od wychowywania chłopca. 
Może będzie mi dane.
Zawiedziona nie będę. W końcu prawdopodobieństwo wynosi około 20% więc dosyć mało. Ale pomarzyć można. Więc marzę sobie raz mniej raz bardziej.

Czyż te stópki nie są rozczulające?








niedziela, 12 lipca 2015

numer 3

Trzeci raz przeżywam czas stanu błogosławionego bardzo dobrze. Poprzednie dwa były do siebie bardzo podobne, prawie niczym się nie różniły, numer trzeci jest inny pod kilkoma względami, ale też nie są one jakieś spektakularne, poza tym, że w lustrze spotykam inną twarz.
Jest mi dobrze, ale czasem łzy płyną bez powodu. Złość spada na mnie jak grom, nagle, zupełnie bez uprzedzenia. Więc wkurzam się, krzyczę, a potem zjadają mnie od środka wyrzuty sumienia.
Od kilku dni fasolka daje o sobie znać, więc wyczekuję każdego choćby najmniej wyczuwalnego ruchu i z każdym czuję ogromną falę szczęścia. Takie małe znaki a dają tak wiele. 
Dwudziesty tydzień rozpocząć czas. Niewiarygodne!

Mi jest żywo rosnącym brzuchem zainteresowany, a Jego stosunek do nowego rodzeństwa zmienia się jak w kalejdoskopie, czasem jest zachwycony, a czasem rozczarowany i zniechęcony. Kuba jak to Kuba słodkość rozbrajająca, ale przewiduję sporą dozę zazdrości po pojawieniu się rodzeństwa. 

Słońce raz jest raz go nie ma. Gdy rozpieszcza nas bardziej uciekamy z blokowiska na tę spokojną, miłą i dającą w cieniu wytchnienie wieś. 
Bose stopy, piegi na twarzy, słodkie lenistwo. Lato.













czwartek, 9 lipca 2015

wściekła zośka

ziemia, woda, powietrze i wściekła zośka. kwartet tworzyli piękny, lecz w trio zmienić się musiał gdyż zośka wściekła z powietrzem postanowiła się zbratać zbyt intensywnie, przez co na wszelki wypadek, chwilowo maszt jej skonfiskowano, a siłę napędową w ręce taty włożono.

bliskość z naturą. to najpiękniejsze wiosenno-letnie chwile.