Facebook

piątek, 26 lutego 2016

emocje w rodzeństwie

Posiadając więcej niż jedno dziecko trzeba liczyć się z tym, że między dziećmi będzie dochodziło do różnych niesnasek. Rodzeństwo to wspaniały prezent jaki możemy ofiarować Naszemu dziecku, tak przynajmniej wydaje się nam, bo Ono niekoniecznie będzie przeżywało w związku z tym tylko pozytywne emocje.

Gdy pojawił się Kuba, Miłoszem targały różne uczucia, ale przeważały te negatywne. Chodziło o to, że Nowy bezczelnie zabrał mamę i jak to ma teraz być, że Ona jest wspólna! 
Złość, Ba! wściekłość swoją Mi odreagował na mnie. Ja czułam się w tym wszystkim  okropnie zagubiona i zupełnie nie wiedziałam co robić. Spodziewałam się, że może być źle, ale nie aż tak jak było. Pół roku zajęło nam dochodzenie do stanu normalności. Kuba został w pełni zaakceptowany, zazdrość ujarzmiona.

Przyjście na świat Mikołaja nie było dla Mi szokiem, towarzyszyły mu głównie emocje pozytywne, cieszy się bardzo że jest i często mu mówi że Go kocha. Dżejk takich wyznań raczej nie słyszy z ust Miłosza. 
Kuba natomiast nie wiedział zupełnie o co chodzi, ale mając starszego Brata jakoś przyjął fakt pojawienia się młodszego dobrze. Jest trochę zazdrosny i okazuje to ewentualnie jęczeniem. Stał się również bardziej przytulasiński.
Kolejny raz się okazuje, że każde dziecko jest inne i inaczej reaguje w różnych sytuacjach. 

Obecnie jesteśmy na kolejnym etapie posiadania w domu rodzeństwa. Chłopcy wchodzą w interakcję. Potrafią się wspaniale bawić i cieszyć że mają siebie nawzajem. Jednak jest też wiele momentów w których się kłócą. Każdy chce mieć to co trzyma w rękach akurat ten drugi, więc zaczynają się szarpać. Popychają się i biją. 
Nas rodziców doprowadza to do białej gorączki. Boimy się, że zrobią sobie krzywdę. Naszym zadaniem jest w końcu zapewnić im bezpieczeństwo, więc reagujemy i często przez to zaogniamy sytuację. Zaczęliśmy więc reagować tylko wtedy kiedy widzimy jakieś większe zagrożenie. Choć jest to bardzo trudne.
Chcielibyśmy, żeby zgodnie się bawili i miło spędzali czas. Żeby tych napięć nie było. Nie wiem czy tak się da, ale pomarzyć można. 

Być może są takie rodzeństwa, spokojne i zgodne. Ale gdy sięgnę pamięcią do czasów dzieciństwa to pamiętam, że mój młodszy brat mnie denerwował, wkurzałam się na niego. Kłóciliśmy się i dokuczaliśmy sobie nawzajem. On na przykład odsunął mi krzesełko biurkowe gdy siadałam i bardzo mocno zbiłam sobie kość ogonową, a ja Jemu wbiłam śrubokręt w dłoń (przy innej kłótni). Bartek swoją młodszą siostrę (a oni są dla mnie ideałem wspierającego i kochającego się rodzeństwa!) rozpędził gdy jechała na deskorolce i wepchnął na ścianę. 

Z tego wynika, że tak to już jest, nieporozumienia i kłótnie między dziećmi będą. Jakoś te ich napięcia muszą znaleźć ujście. Rodzic natomiast ma za zadanie, pokazać by potrafili znaleźć takie rozwiązanie, które złość rozładuje, ale nie będzie to bicie, szarpanie itp. 
Właśnie próbujemy odkryć co u nas będzie najlepsze. 
A ja coś czuję, że osiwieję podczas procesu szukania!










piątek, 19 lutego 2016

star wars












Gdy na dworze szarość z deszczem. W domu takie kosmiczne spacery można zorganizować.

pojazd kosmiczny - DIY made by Tata

środa, 17 lutego 2016

Trudno

Znowu obiecuję sobie że będę lepsza. Staram się. I znowu zawodzę siebie, ich też... na pewno. 
Trudno jest być rodzicem. Spokojnym, wyrozumiałym, cierpliwym, który pomimo narastającej wewnątrz irytacji umie poradzić sobie z tym co dzieje się z nim w środku oraz jednocześnie z trudnymi emocjami dziecka. Ciężko jest realizować to co się zaplanowało. Zawsze zachować spokój i równowagę. Trudno jest w pełni wyzbyć się powielania zachowań, pomimo tego że od zawsze mówimy "ja taka nie będę", bo zdarza się że niestety "taka jestem". 
Nikt nie mówił że będzie łatwo. 
Jedynym rozwiązaniem jest staranie się na nowo. Ze świadomością swych błędów, naprawiać to co wadliwe i ulepszać siebie jako rodzica, człowieka.
Pomimo trudności.






























poniedziałek, 15 lutego 2016

różnice Mi/Dżejk/Miki

Wiem, nie powinno porównywać się dzieci. Jednakże gdy ma się ich już kilkoro, własnych osobistych to fajnie jest wrócić pamięcią do niemowlęctwa starszych. A gdy już się wróci to się zauważa różnice które między dziećmi występują. I okazuje się, że każde dziecię (przynajmniej w naszym przypadku) od samego początku wykazuje inne zachowania.
Miki za dwa tygodnie skończy trzy miesiące, więc skupię się na tym początkowym okresie do trzech miesięcy, pomimo tego że dzieci w tym czasie sporo śpią, to jednak różnice są widoczne.

Mleko Mamy:

Miłosz - posilanie się bardzo często, intensywnie dla zjedzenia i przytulenia, najrzadziej co dwie godziny przez całą dobę, z obu piersi. 

Kuba - posilanie się kiedy tylko był głodny, tylko po to żeby zjeść, tylko z jednej piersi.

Mikołaj - posilanie się kiedy jest głodny, po to żeby zjeść, z obu piersi.

W dzień:

Miłosz - głównie spanie, budzenie się na mleko.

Kuba - spanie tylko w chuście, w innym przypadku czuwanie.

Mikołaj - głównie spanie, budzenie się na mleko i chwilowe czuwanie.

Zasypianie:

Miłosz - przy piersi, w chuście, rzadziej na rękach.

Kuba - tylko na rękach przy bujaniu lub w chuście, był też okres zasypiania samemu w łóżeczku ze smoczkiem i owiniętą głową w pieluszkę.

Mikołaj - w koszu przy bujaniu oraz na rękach.

Smoczek:

Miłosz - kategoryczne odmówienie przyjęcia go do buzi

Kuba - natychmiastowe zassanie smoczkowe przy pierwszym podaniu

Mikołaj - chętnie smoczek possie, ale tylko jeden rodzaj ewentualnie do zasypiania


Pozycja spania:

Miłosz - na lewym lub prawym boku, czasem na brzuchu.

Kuba - na prawym boku.

Mikołaj - tylko na brzuchu.

Spacery:

Miłosz - tylko w chuście, nienawidził wózka.

Kuba - w wózku, tam spać mógł nawet kilka godzin ciągiem oraz w chuście.

Mikołaj - w wózku ( z chustą jeszcze nie byliśmy bo zima)

Spanie nocne:

Miłosz - pobudki najrzadziej co dwie godziny, posilenie się mlekiem i natychmiastowe zaśnięcie.

Kuba - pobudki co około dwie godziny, posilenie się mlekiem i tulenie przez mamę aż do zaśnięcia.

Mikołaj - zazwyczaj maksymalnie dwie pobudki ( od godz. 20.00 do 7.00), posilenie się mlekiem, tulenie przez mamę i wsadzenie do kosza bujanego przez mamę.

Wygląd:
Każdy jest inny, ale są do siebie nawzajem podobni.


Są dwie rzeczy które wszyscy trzej robią tak samo wcześnie i intensywnie. To uśmiechanie się i guganie.

Fascynuje mnie fakt, że każdy jest Nasz ale każdy jest zupełnie inny nie tylko z wyglądu. Każdy z nich jest po prostu sobą pod każdym względem.

MIKOŁAJ

KUBA

MIŁOSZ










sobota, 13 lutego 2016

saturday

Największa miłość na świecie wypełniająca serce rodziców po same brzegi. Niewytłumaczalna moc którą dają każdego dnia. Dla Nich, dzięki Nim można wszytko, każdego zwykłego niezwykłego dnia.
Najlepsi Synowie na świcie. Najlepsi, bo Nasi.



















Dżejk: spodnie/Zezuzulla, kapcie/Marta made it