słowa które bolą

W moim macierzyństwie zdarzają się różne chwile, różne emocje się pojawiają i rożne myśli przez głowę przelatują. Tak się cieszymy gdy dziecko zaczyna się z nami komunikować słowami, a z czasem coraz bardziej rozbudowanymi wypowiedziami. Potrafi nazwać wiele rzeczy, czynności, wyraża swoje potrzeby i uczucia. Przychodzi moment w którym artykułowane przez nasze własne dziecko słowa uderzają w nas, głęboko i wywołują smutek.

"Nie lubię Cię!"; "Idź sobie!" słyszę ostatnio z ust pierworodnego niezwykle często. O ile wypowiedziane pierwszych kilka razy nie robiły na mnie większego wrażenia, tak teraz już z każdym następnym sprawiają mi ogromną przykrość i po prostu bolą. 

Czasem wypowiedziane w złości, czasem w odpowiedzi na moje miłosne wyznanie, a czasem nie wiem czemu  (bo powodu na pierwszy rzut oka nie widać), tak po prostu może żeby pozbyć się jakiś negatywnych emocji. Głównie rzucane w moim kierunku, również gdy jest z nami osoba trzecia (nie licząc Kuby rzecz jasna). Na przykład gdy zabawa z Tatą/Babcią/Ciocią trwa, a ja pojawię się gdzieś obok. 

Być może to taki etap jakiś i po prostu przejdzie. Takie, nielubienie matki. 

Czy mam prawo do smutku? Jego słowa są wypowiedziane w jakimś celu. Ale czy w takim razie celem jest sprawienie przykrości czy pozbycie się napięcia które gdzieś w tym ciałku siedzi? 

Staram się nie brać tego do siebie, jednak to nie jest wcale takie proste.

Choć moje serce czasem płacze, nie pozostaje mi nic innego jak w odpowiedzi przekazać "Kocham Cię" i być obok nadal.

Macierzyństwo nie jest cukierkowe i słodkopierdzące. W każdym razie moje takie nie jest.