urozmaicanie

Od paru dni Miłosz daje nam nieźle popalić. Wszystko praktycznie jest na "NIE!", wszystkie wspaniałe jeszcze niedawno zabawy są nudne, książki nieciekawe i w ogóle to nic mu się nie podoba. 

Wczorajszy dzień można zaliczyć do tych w których Rodzic ma ochotę wyskoczyć przez balkon lub w jakiś cudowny sposób po prostu zniknąć.

Postanowiliśmy więc urozmaicać dziecku każdy dzień, czymś co będzie wyjątkowe, bo nie znane na wylot, czymś co będzie małą przygodą. Może w te sposób pomożemy mu przejść te gorsze chwile i przy okazji spędzimy miło wspólne chwile.  Nadal siedzimy w domu z katarem po pas, w związku z czym mamy do dyspozycji tylko to co w domu.

Ponieważ wiemy dobrze, że Syn odziedziczył po Bartku zamiłowanie do kuchennych rewolucji, a po mnie zamiłowanie do "takek" upiekliśmy dziś wspólnie kruche ciastka. 

Przeżyciem okazało się to wielkim. Miłosz pomagał bardzo chętnie, dosypywał, wspomagał gestami - na przykład ugniatanie ciasta (bo sam za brudną robotę się nie bierze przecież), a także wycinał piękne ciasteczka.

Z wypiekami na twarzy wyczekiwał wyciągnięcia blachy z piekarnika.

Okazało się, że mamy w domu prawdziwego ciasteczkowego potwora smakosza.

Każde ciastko musiało zostać sprawdzone "czy aby nie mdłe" poprzez nadgryzienie.  Pisząc każde mam na myśli każde upieczone, znajdujące się w misce!

 Miłosz chyba powinien zostać jakimś kiperem. On nie je, On degustuje. Wszystkiego po trochu, po jednym gryzie, a to co nadgryzione przekazuje najczęściej mnie, żeby się nie zmarnowało.

 Taki jest dobrze wychowany!

Przepis na ciasteczka:

1,5 szklanki mąki

15 dag margaryny

1/2 szklanki cukru pudru

3 żółtka

Mąkę posiekać z margaryną, wymieszać z cukrem pudrem i żółtkami. Zagnieść ciasto, schłodzić. Ciasto rozwałkować, podsypując minimalnie mąka na placek grubości ok. 1/2 cm. Foremkami lub szklanką wykroić ciastka. Piec w 200 stopniach (najlepiej góra dół) około 10 - 15 minut.

Przepis z mojej ukochanej dwudziestosześcioletniej książeczki "Wypieki domowe" - I. Fąferek, K. Osmycka

A potem przyszedł czas na ukochane przez Tatę bezy! <3

Żeby nie marnować białek Mąż postanowił je wykorzystać na bezy :)

3 białka

300 g cukru pudru

1/2 cukru waniliowego

(opcjonalnie wcisnąć pół cytryny)

Z każdym ubitym białkiem dodawać 100 gram cukru pudru i cukier waniliowy. Ubić na bardzo sztywno. Piec w 130 stopniach przez 30 minut z leciutko uchylonymi drzwiczkami piekarnika. Potem zostawić około 24 h do wyschnięcia (chodzi o środek bezy). <3

Przepis według Ewy Wachowicz 

Smacznego :)